Cienie

Jednymi z najbardziej znanych jak i najbardziej tajemniczych istot spotykanych w przestrzeni astralnej są Cienie. Nie wiadomo kim lub czym są, co sobą reprezentują i jakie są ich możliwości. Nie zauważono u nich działań innych niż postój lub poruszanie się po bardzo zakrzywionym torze. Nic nie mówią, nie robią, a tylko obserwują. Tak właśnie postrzegamy Cienie.

Teorie o Cieniach

Gdyby nasze cienie mogły nagle oderwać się od nas i podnieść z podłogi, to mielibyśmy odpowiednie wyobrażenie na temat tego jak wyglądają Cienie. W niektórych relacjach posiadają oczy, które różnią się cechami tak bardzo, że większość uznaje te opowieści za fanaberie mózgu. Sam nie zauważyłem nigdy, by Cień miał widoczne cokolwiek poza dość zamgloną sylwetką (jednak na pewno ich wzrok jest odczuwalny). Istnieją teorie, że są to jedne z wielu cząstek, pozostałych po śmierci człowieka. Prawdopodobnie tworzą się również poprzez śmierć odpowiednio rozwiniętego zwierzęcia (jak np. psy, koty, konie).

Przyjęcie takiej odpowiedzi rodzi jednak wiele pytań, gdyż Cienie nie zawsze mają ludzką sylwetkę. Wiele nieistniejących już plemion z różnych części świata wspomina o cieniach w swoich legendach i mitach – jako humanoidalne stwory o wielu kończynach, mackach czy innych nieforemnych częściach ciała. Podejmowano wtedy dwa podziały – cienie jako ludzkie pozostałości ciała eterycznego i Cienie jako odrębny rodzaj istot, których pochodzenie ani rola nie są zbyt znane. Różnice są o tyle zasadnicze, że obu rodzajom towarzyszą odmienne zachowania, wpływ ich obecności na ludzi oraz aktywność.

Rodzaje Cieni

Pierwsza grupa (pozostałości po zmarłych), to cząstki świadomości, które zostały w ciele eterycznym na wskutek niepełnego oddzielenia się od ciała fizycznego. Nie wykazują dużej aktywności, lecz często powtarzają swoje najlepiej zapamiętane nawyki np. przechadzanie się o określonej porze po schodach. Nie są agresywne, unikają kontaktu, a w razie przypadkowej interakcji najczęściej uciekają poza zasięg wzroku.

Nieznaczna ich część podejmuje się prób porozumienia (tylko, gdy cień jest z większej części ludzkiej jaźni). W spirytyzmie są najczęstszym typem „duchów”, które rozmawiając z medium są w stanie udowodnić swą obecność (ze względu na ich pamięć życia cielesnego). Po pewnym czasie jednak gasną i znikając umierają, a cząstka uwalnia się.

Druga grupa (obce formy istnienia zwane często Obserwatorami), to najczęściej humanoidy, których zachowaniem szczególnym jest poruszanie się oraz znacznie silniejsze odczuwanie ich obecności, co wskazuje na fakt, że są raczej całością siebie niż tylko częścią (ewentualnie pozostałością) czegoś większego. Charakterystyczne dla nich poruszanie się przypomina ślizg tuż nad powierzchnią – w okamgnieniu pokonują nawet bardzo duże odległości.

Ich obecność często naznaczona jest chaosem myśli i dziwnym napięciem atmosfery. Większość relacji opisuje negatywny, a czasem nawet otwarcie wrogi stosunek do żywych. Pojawiły się także stwierdzenia o zdolności do manipulowania czy ograniczania możliwości magicznych, przez ich działanie.

Enigmatyczność ich domeną

Ciężko stwierdzić, co ten drugi typ właściwie robi, z tego prostego względu, że nikt do tej pory nie zaobserwował u nich żadnych innych działań niż postój i specyficzny sposób poruszania się. Niezbyt często pojawiają się w większych grupach, a wtedy zwykle jest to wyczuwalne – głównie negatywnie, choć zdarza się też, że ludzie mają objawy przyjemnie błogiego zasypiania i derealizacji.

Na szczęście unikają ludzkich zgromadzeń, co nie oznacza, że nie można ich znaleźć w terenach zabudowanych. Cienie grupy pierwszej, trzymają się zwykle mieszkań bądź terenów zgodnych z ich pamięcią, która im została np. ulubione ścieżki w parku czy most, przy którym nastąpiła śmierć ciała fizycznego.

Wspomniałem już o tym, że Obserwatorzy mają zdecydowanie wyraźniejszą formę, a szczególnie lepiej odczuwalną. W przeciwieństwie do pozostałości po człowieku, te istoty mają bardziej złożony kształt, wyraźniejszy kontur i wyczuwalną siłę (w dziwnym stanie zawieszenia, jakby nie była skupiona w ich ciele).

Nie posiadają pola aurycznego, albo też nie wydzielają na tyle dużo emanacji, by aura mogła być odczytana przez kogokolwiek. Zastanawiająca jest budowa ich ciała subtelnego – składają się z bardzo efemerycznych odmian materii eterycznej, która jednak załamuje fale energii i je pochłania.

Podsumowanie

Z moich prywatnych doświadczeń, jeśli chodzi o Cienie, to nie wydają się być agresywnymi istotami, lecz ich obca natura powoduje, że ludzie bardzo ciężko trawią ich obecność. Do tej pory nie zaobserwowałem u nich nawet podstawowej interakcji z otoczeniem, pochłaniają pranę w sposób przeze mnie niezrozumiały – prawdopodobnie jednak zużywają ją całkowicie, bo nie zauważyłem ich promieniowania. Nie przejawiają emocji, wydają się ich pozbawieni, a intelekt nie ma jak sprawdzić z braku rozmów.